Recensie door een Belgische blogger (v)
Beste,
Ik citeer uit het boek: ” Zolang je je werkelijke talent, het creatieve, niet naar buiten brengt zal de energie die niet naar buiten kan, zich tegen jou keren.” Hierop is mijn recensie gebouwd. Het boek was voor mij een bijzondere ontmoeting. Het heeft me binnenste buiten gekeerd, geraakt, bemoedigd, ontmoedigd, begeesterd, verward, op een wijze zoals ik mezelf nooit onder ogen durfde te komen. De ontwikkelingsfasen – beschreven in het boek – hebben mij een referentiekader gegeven dat ik tot vandaag nergens anders vond.
Een dankbare weergave in het boek, is (naar mijn persoonlijke mening) dat van het Speelse Kind. Een HSP doet zichzelf onrecht aan waar hij steeds tracht het maatschappelijk/sociaal/economisch weefsel van onze westerse samenleving te dienen. Een HSP is geen kuddedier… Als zij/hij niet opnieuw wordt als dat Kind zal het leven – keer op keer – grote offers van hem vragen.
Waarde heer Brabander, naar mijn bescheiden mening hebben ook Belgen moeite om HSP onder de noemer te brengen. U bent erin geslaagd om onze kant van het verhaal te schrijven. Schitterend! Een HSP mag voor zichzelf een plekje reserveren, als hij het allerindividueelste verlangen in zichzelf toelaat, nl.: mens te mogen worden die hij is.
Met beleefde groeten,
V. Loriaux